دههی 1980؛ تحول با جان ایگان
در سال 1984، مدیران هولدینگ بریتیش موتور تصمیم به جداسازی شرکتهای زیرمجموعهی خود کردند. با این شرایط، جگوار موقتا مستقل از دیگر خودروسازان بریتانیا اداره شد. جان ایگان (John Egan) با نشستن روی صندلی مدیر عاملی جگوار در سال 1980، بسیاری از مشکلات مالی و تجاری شرکت را رفع کرد. طی سالهای بعد، حدود 10 هزار نفر شامل 30 درصد از کل پرسنل جگوار تعدیل شدند تا بهرهوری کارخانه افزایش یابد.
تنها محصولات جگوار در سالهای دههی 80 میلادی، نسخههای مختلف XJ-S و XJ6 و XJ12 بودند. این زمان، فرصتی برای جگوار بود تا حضور خود در مسابقات سرعت را تقویت کند. سری خودرهای XJR، بین سالهای 1983 تا 1995 در 14 مدل تولید شدند تا وارد رقابتهای جهانی ایمسا و کلاس WSC یا World Sportscar Championship شوند. تولید مدلهای XJR، مقدمهای بر عرضهی ابرخودروهای جگوار در دههی 90 میلادی شد.
دههی 1990 و مالکیت فورد
سال 1989، خودروسازی فورد رسما نسبت به خرید سهام جگوار ابراز تمایل کرد. در نهایت، واگذاری جگوار، لندرور و استون مارتین به فورد طی سالهای بعد انجام شد؛ اما از نظر تجاری و فنی، چندان ثمربخش نبود. فروش و سودآوری جگوار تحت مدیریت فورد، بهشدت کاهش یافت.
حضور جگوار در مسابقات سرعت با مدلهای مختلف XJR، حاصل همکاری مهندسان این شرکت با تیم مسابقهای تام ویلکینسون (TWR) بود. این شرایط، تنها به رقابتهای اتومبیلرانی محدود نشد و سال 1990، با معرفی یک سوپراسپرت مدرن، به بازار خودروهای جادهای رسید. جگوار XJR-15، یک مدل 2نفره شبیه به ابرخودروهای امروزی بود که توسط پیتر استیونس طراحی شد. این محصول، اولین خودروی دنیا با بدننهی تمام فیبرکربن بود و تنها 1050 کیلوگرم وزن داشت. جگوار XJR-15، با پیشرانهی 12 سیلندر 6 لیتری، قدرت 450 اسببخار و گشتاور 570 نیوتنمتر فراهم میکرد، درحالیکه سرعتگیری صفر تا 100 کیلومتربرساعت 3.9 ثانیه و نهایت سرعت 307 کیلومتر داشت. تنها 50 دستگاه جگوار XJR-15 ساخته شد که هرکدام در زمان تولید با قیمت 660 هزار دلار، یکی از گرانترین خودروهای دنیا بوند.
برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر 24 مراجعه کنید.