ماشین های خارجی

عبور باد از میان موها و حس جریان هوای اطراف باعث می‌شود لذت جاده و مناظر دوچندان شود. این حس خوشایند تنها یکی از مزایای هیجان‌انگیز نشستن در یک خودروی کانورتیبل (روباز یا سقف جمع‌شونده) است. خودروی کانورتیبل ظاهری جذاب و اغلب جوان‌پسند دارد که به‌لطف سقف متحرک می‌تواند تجربه‌های هیجان‌انگیزتری نسبت به خودروهای معمولی رقم بزند. در این مقاله با نگاهی دقیق به مکانیزم عملکرد سقف‌های کانورتیبل با ویژگی‌های طراحی و جزئیات مهندسی آن‌ها آشنا می‌شویم.

ساختار

طراحی یک خودروی روباز به‌سادگی بریدن سقف و نصب پارچه‌ای تاشو نیست. حقیقت این است که سقف در یک خودروی معمولی برای تأمین امنیت و استحکام ساختار شاسی خودرو حیاتی است. در حالت استاندارد سقف مانع پیچش و خم‌شدن خودرو می‌شود و طراحی خودرویی بدون سقف مانند طراحی یک پل معلق بدون استفاده از کابل است. خودروی بدون سقفی که از لحاظ ساختاری استحکام کافی نداشته باشد، پیچ‌وتاب می‌خورد و درنتیجه فرمان‌پذیری ضعیفی دارد. برای مثال هنگام عبور از روی سرعت‌گیر (خصوصا در صورت عبور قطری و مورب) بدنه‌ی خودرو به‌طور کاملا ملموس دچار پیچش خواهد شد.

برای حل این معضل، ساختار یک خودروی کانورتیبل باید به‌طور قابل‌توجهی استحکام یابد و بدنه‌ی خودرو باید با سازه‌های سنگین تقویت شود که همین امر باعث می‌شود اغلب خودروهای کانورتیبل نسبت به نسخه‌های استاندارد سنگین‌تر باشند.

آیرودینامیک

به‌طور معمول خودروهای کانورتیبل در حالتی که سقفشان جمع شده است، نسبت به نسخه‌های استاندارد، ویژگی‌های آیرودینامیکی ضعیف‌تری دارند. وجود یک سقف کشیده باعث می‌شود، هوا به‌صورت جریان آرام در اطراف خودرو جریان یابد و درنتیجه ضریب درگ کاهش می‌یابد. با این حال، با پرداختن به جزئیات مهندسی می‌توان خودرویی روباز ساخت که در حالت بدون سقف نیز از لحاظ آیرودینامیکی مناسب باشد.

یکی از این جزئیات، استفاده از شیشه‌ای کوچک در عقب پشت‌سری‌های صندلی است. شاید به‌صورت تصادفی خودروهای کانورتیبلی را دیده باشید که موهای سرنشینانش به سمت جلو (خلاف جهت حرکت خودرو و وزش باد) حرکت می‌کند. دلیل این است که جریان هوا باسرعت از روی شیشه‌ی جلو عبور می‌کند و در برخورد با جریان آرام هوای داخل کابین بخشی از آن سرعت خود را از دست می‌دهد. با ازدست‌دادن سرعت این جریان آشفته شده و یک طوفان افقی کوچک ایجاد می‌کند که در کابین خودرو به حرکت درمی‌آید و آن صحنه‌ی عجیب را رقم می‌زند. تعبیه‌ی یک شیشه‌ی کوچک در قسمت عقب راه نفوذ هوای آشفته به درون کابین را سد می‌کند و درنتیجه کابین ساکت‌تر و سرنشینان آسایش بیشتری خواهند داشت. به‌علاوه، خودرو از لحاظ آیرودینامیکی عملکرد بهتری خواهد داشت. برای نمونه لکسوس SC430 در حالت سقف بسته و سقف باز تقریبا ویژگی‌های آیرودینامیکی یکسانی دارد.

سقف پارچه‌ای یا نرم

هوندا S2000 رودستر نمونه‌ای از یک خودروی روباز معمولی است. سقف کانورتیبل این خودرو نیمه‌خودکار است؛ به این معنی که برای باز و بسته کردن آن راننده باید گیره‌های تعبیه‌شده روی شیشه‌ی جلو را باز و بسته کند و سپس با فشردن یک دکمه سقف پارچه‌ای به‌آرامی باز می‌شود. در صورتی که شیشه‌های خودرو بالا باشند، قبل از بازشدن سقف ابتدا شیشه‌ها به‌طور خودکار پایین رفته سپس فرایند بازشدن سقف آغاز می‌شود. سقف پارچه‌ای به‌واسطه‌ی یک مکانیزم جمع‌کننده تا می‌شود و در صندوق عقب قرار می‌گیرد.

در هوندا S2000 دو موتور الکتریکی در دو طرف پایه‌های سقف وظیفه‌ی به‌کارانداختن مکانیزم جمع‌کننده را برعهده دارند. اتصال موتورها با سازه‌ی سقف از طریق یک جفت چرخ‌دنده و میله‌ی واسط صورت می‌گیرد. مسیر حرکت و محل قرارگیری سازه در هر لحظه به‌طور دقیق توسط سازه‌ی سقف تعیین می‌شود. اتصالی قیچی شکل که توسط اتصال بازوهای فلزی توسط پین ساخته شده، با باز و بسته‌شدن خود سقف پارچه‌ای را باز یا تا می‌کند. به‌محض باز شدن سقف گیره‌های تعبیه‌شده روی شیشه‌ی جلو محکم شده و کل سازه را محکم می‌کند. جنس شیشه‌ی عقب در خودروهای کانورتیبل مختلف تفاوت دارد؛ برای مثال در هوندا S2000 شیشه‌ی عقب از جنس پلاستیک شفاف است و برای کاهش حجم سقف هنگام باز شدن این پلاستیک نیز تا می‌شود. در خودروهای مدرن‌تر امروزی شیشه‌ی عقب دیگر از جنس پلاستیک ساخته نمی‌شود و البته قابل تاشدن نیست.

سقف فلزی

لکسوس SC430 یک خودروی کانورتیبل مجهز به سقف فلزی است. کابین این خودرو در حالت عادی ساکت است و ساختار مستحکم خودرو کاملا حس می‌شود. به‌محض فشردن یک دکمه سقف خودرو باز شده و سطح دیگری از لذت سواری به سرنشینان منتقل خواهد شد. سقف این خودرو هنگام باز شدن به دو نیمه تقسیم می‌شود و در نهایت در قسمت عقب خودرو درون محفظه‌ای مشترک با صندوق عقب جای می‌گیرد. درست مانند هوندا S2000 در این خودرو نیز ابتدا شیشه‌ها پایین می‌رود، سپس فرایند باز شدن سقف آغاز می‌شود. پس از پایین‌رفتن شیشه‌ها در صندوق عقب از قسمت انتها (نزدیک به ستون‌های انتهایی سقف) بالا می‌آید، سپس سقف به دو نیمه تقسیم شده و جمع می‌شود. با قرارگرفتن سقف درون محفظه‌ی پیش‌بینی‌شده در صندوق عقب بسته می‌شود. نکته‌ی قابل‌توجه در مورد این خودرو قابلیت استفاده از صندوق عقب با وجود فضای کم موجود پس از قرارگیری سقف در آن است.

باتوجه به اینکه مکانیزم سقف کانورتیبل این خودرو کاملا خودکار عمل می‌کند، در مقایسه با هوندا S2000 و خودروهای قدیمی‌تر پیچیدگی‌های فنی بیشتری دارد. برای مثال باتوجه به اینکه گیره‌های مختلفی باید به‌طور خودکار باز و بسته شوند، عملگرها و موتورهای هیدرولیکی و الکتریکی مختلفی در این خودرو تعبیه شده، اما در نهایت اساس مکانیزم اصلی برای باز و بسته‌کردن سقف مشابه هوندا S2000 است.

برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر 24 مراجعه کنید.

روی کنسول مرکزی ماهیندرا تعداد زیادی کلید وجود دارد و پس از مدتی به‌خوبی به‌جای آن‌ها عادت خواهید کرد. نمایشگر 7 اینچی نصب‌شده در بالای داشبورد نیز به مقداری فرورفته است تا دربرابر تابش آفتاب محافظت شود و وضوح آن بهتر باشد. از امکانات این نمایشگر نیز باید به اندرویداتو و اپل‌‌کارپلی و سیستم رهیاب ماهواره‌ای اشاره کرد. فضایی کاربردی در بخش جلو اهرم تعویض دنده وجود دارد و دو جا لیوانی نیز در عقب آن نصب شده‌اند. فضاهای پنل درها کمی کوچک است؛ ولی درعوض در بالای نمایشگر روی داشبورد نیز فضای دیگری تعبیه شده است. درمقابل سرنشین جلو و داشبورد نیز دو محفظه‌ وجود دارد. 

با رفتن به ردیف دوم صندلی‌ها، متوجه فضای درخورتوجهی در این بخش خواهید شد. فضای پا نیز خیلی زیاد نیست؛ ولی کاملا کافی و راضی‌کننده است. شاید تنها هنگام نصب صندلی‌های کودک بزرگ در این خودرو کمی مشکل ایجاد شود. یکی دیگر از ویژگی‌های کابین ماهیندرا وجود خروجی‌های سیستم تهویه برای سرنشینان ردیف دوم و سوم است. شاید ردیف دوم ماهیندرا XUV500 خیلی جادار نباشد؛ ولی در کمال تعجب ردیف سوم فضای خیلی خوبی دارد؛ به‌طوری‌که حتی فرد بزرگ‌سال نیز به‌راحتی در ردیف سوم می‌تواند بنشیند. بدین‌ترتیب، برای نوجوانان و کودکان فضای خیلی خوبی در ردیف سوم وجود دارد. ماهیندرا XUV500 به‌عنوان خودرویی هفت‌نفره درمجوع فضای زیادی در کابین ارائه می‌دهد؛ به‌طوری‌که ردیف سوم آن را حتی از نیسان پاترول نیز می‌توان بهتر دانست. 

صندلی‌های تمامی سه ردیف ایزوفیکس هستند و به‌راحتی می‌توان صندلی مخصوص کودک را روی آن‌ها نصب کرد. برای تأمین ایمنی نیز 6 عدد ایربگ وجود دارد؛ ولی ردیف سوم را پوشش نمی‌دهند و این را باید نکته‌ای منفی دانست. هنگامی‌که سه ردیف صندلی در جای خود هستند، 92 لیتر فضای صندوق وجود دارد؛ ولی با تاکردن صندلی‌های ردیف سوم، فضایی به بزرگی 702 لیتر دراختیار قرار خواهد گرفت. در بخش فرمان‌پذیری، کراس‌اور بزرگ ماهیندرا جزو بهترین خودروها نیست و در پیچ‌ها، مقداری چرخش بدنه وجود دارد. باید در نظر داشته باشید ماهیندرا XUV500 خودرو هفت‌نفره‌ی ارزان‌قیمتی است نه خودرو اسپرت. عملکرد سیستم تعلیق نیز رضایت‌بخش است و به‌خوبی می‌تواند دست‌اندازهای کوچک را جذب کند. 

 از رقبای این خودرو در بازار خودروهای هفت‌نفره می‌توان به میتسوبیشی اوتلندر ES و نیسان ایکس تریل ST اشاره کرد. گرچه رقبای ماهیندرا برتری‌هایی ازنظر کیفیت و عملکرد فنی دارند، ماهیندرا در بازار روی ضمانت شرکتی و فضای جادار XUV500 حساب زیادی باز کرده است.

ماهیندرا XUV500 W10 مدل 2019 کراس‌اور هفت‌نفره‌ی جدیدی است که نسخه‌ی W6 آن با قیمت حدودی 19 هزار دلاری به بازار عرضه می‌شود. این خودرو از پیشرانه‌ی 2.2 لیتری توربوشارژ استفاده می‌کند و یکی از به‌صرفه‌ترین خودروهای شاسی‌بلند هفت‌نفره در بازار است. مدلی که در این مقاله بررسی می‌شود، نسخه‌ی W10 با قیمت پایه‌ی 24 هزار دلار است. 

امکانات بیشتر تیپ W10 شامل مواردی چون نمایشگر 7 اینچی لمسی، دوربین دیدعقب، سیستم رهیاب ماهواره‌ای، استارت دکمه‌ای و تودوزی چرمی هستند. درکنار این امکانات، موارد دیگری مانند کروزکنترل، برف‌پاک‌کن‌های خودکار، حسگر چراغ‌ها و سیستم تهویه‌ی مطبوع نیز وجود دارند. با چنین قیمتی، امکانات ماهیندرا بسیار خیره‌کننده است. 

مدل XUV500 برای سال 2019 بهینه‌سازی شده و تغییراتی در قسمت جلو و عقب آن مشاهده می‌شود. ماهیندرا همچنین ضمانت‌نامه‌ی سه‌ساله یا 100 هزار کیلومتری برای این خودرو عرضه می‌کند و درضمن، مجموعه‌ی انتقال قدرت ضمانت‌نامه‌ی پنج‌ساله دارند. ماهیندرا به‌جز این، تا پنج سال خدمات امداد جاده‌ای را نیز به مشتریان خود عرضه می‌کند. طول، عرض، ارتفاع و فاصله‌ی محوری ماهیندرا XUV500 به‌ترتیب 4,585، 1,890، 1,785 و 2,700 میلی‌متر است. این خودرو با توجه به هفت‌نفره‌بودن فضای داخلی مناسبی ارائه می‌دهد. 

در مدل 2019 این خودرو، پیشرانه‌ی توربودیزل قدیمی با پیشرانه‌ی بنزینی توربو جایگزین شده است. این پیشرانه‌ی جدید می‌تواند 138 اسب‌بخار قدرت در 4,500 دوربردقیقه و 320 نیوتن‌متر گشتاور بین 2,000 تا 3,000 دور‌بر‌دقیقه تولید کند. انتقال قدرت در این خودرو با استفاده از جعبه‌دنده‌ی 5‌سرعته‌ی خودکار انجام می‌شود و امکان سفارش جعبه‌دنده‌ی دستی وجود ندارد. نیروی پیشرانه در XUV500 به چرخ‌های جلو منتقل می‌شود و باید اعتراف کرد ماهیندرا XUV500 رانندگی چندان هیجان‌انگیزی ندارد. با اینکه گشتاور پیشرانه خوب است، ماهیندرا XUV500 خودرو خیلی سریعی در بزرگ‌راه نیست و سبقت‌گرفتن با آن به زمان زیادی نیاز دارد. 

ازنظر مصرف سوخت، این خودرو عملکرد درخشانی ندارد؛ به‌طوری‌که مصرف ترکیبی آن به 11 لیتر در هر 100 کیلومتر نیز می‌رسد که برای پیشرانه‌ای با این قدرت زیاد است. راحتی صندلی‌های جلو در این خودرو مناسب و متعادل  است. صندلی‌ها نه خیلی راحت و نه خیلی اسپرت و سفت هستند؛ ولی درعوض وظیفه‌ی خود را به‌خوبی انجام می‌دهند. فرمان نیز قابلیت تنظیم در ارتفاع و عمق را دارد.

برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر 24 مراجعه کنید.

فراری 308 در آمریکا محبوبیت زیادی دارد چون در آن زمان، تام سلک در یک سریال جنایی با آن رانندگی می‌کرد. نسخه‌ی GTB این خودرو اولین مدل فراری است که در ساخت بدنه‌ی آن از فایبر گلاس استفاده شد. طراحی بدنه‌ی 308 GTB توسط پینین فارینا انجام شد و ساخت آن نیز بر عهده‌ی کاروزرا اسکاگلیتی قرار گرفت. اسکاگلیتی مورد علاقه‌ی انزو فراری بود و بعدها فراری مدل 612 اسکاگلیتی را هم به افتخار وی تولید کرد. از فراری 308 GTB تنها به تعداد محدود 712 دستگاه تولید شد و پس از آن فراری به بدنه‌های فولادی و آلومیینومی روی آورد.

لوتوس الیز S1

سال ساخت: 1996 تا 2000

لوتوس یکی از پیش‌گامان استفاده از فایبر گلاس در صنعت خودرو است. این خودروساز بریتانیایی در سال 1957 با معرفی مدل الیت با شاسی مونوکوک و سیستم تعلیق خاص، انقلابی را در صنعت خودرو رقم زد.  لوتوس برای قرن بیست‌ویکم مدل الیز را روی خط تولید فرستاد. این مدل با وجود برخی مشکلات، آغازگر راه لوتوس در قرن جدید بود. سپس لوتوس مدل S1 این خودرو را با شاسی آلومینیومی و بدنه‌ی فایبرگلاس تولید کرد. طراحی این مدل را جولیان تامسون بر عهده داشت. مدل الیز S1 آغازکننده‌ی راه درستی بود که لوتوس تا امروز در آن باقی مانده است.

TVR Griffith

سال ساخت: 1991 تا 2002

مدل گریفیت یکی از بهترین محصولات TVRاست. خطوط نرم و زیبای بدنه این خودرو در کنار پیشرانه قدرتمند V8 همگی دست به دست هم دادند تا گریفیت تبدیل به خودرویی ناب و لذت‌بخش برای رانندگی شود. TVR گریفیت یکی از بهترین محصولات این شرکت پیش از تصمیم TVR برای تولید همه‌ی بخش‌های خودرو از موتور گرفته تا بخش‌های الکتریکی به شمار می‌رود. این تصمیم TVR پس از به وجود آمدن مشکلاتی در خصوص قابلیت اطمینان خودروها اتخاذ شد.

ماترا رانچو

سال ساخت: 1977 تا 1984

تالبوت ماترا رانچو خودرویی جلوتر از زمان خود بود. این خودرو از بدنه‌ی فایبر گلاس با روکش پلاستیکی استفاده می‌کرد. ماترا رانچو را باید آغازگر عصر کراس‌اورهای مدرن امروزی دانست. چون رانچو ظاهری مانند خودروهای 4×4 داشت، ولی یک خودروی تک دیفرانسیل براساس سیمکا 1100 بود. ماترا در این مدل از پیشرانه 1.4 لیتری کرایسلر استفاده کرده بود. در نسخه‌ی Grand Raid این خودرو امکانات اضافی مانند دیفرانسیل لغزش محدود، سینی محافظ زیر خودرو و لاستیک یدکی روی سقف هم موجود بودند.

رنو اسپس

سال ساخت: 1984 تا 1991

رنو اسپس (Espace) شاید خودروی خیلی جالب و سریعی نباشد ولی در زمان خود بسیار کاربردی و جالب بود. رنو اسپس به‌عنوان یک ون از 7 صندلی مجزا برخودار بود. صندلی‌های ردیف دوم و سوم این خودرو قابلیت جدا شدن یا تا شدن را داشته و صندلی‌های ردیف اول توانایی چرخش 180 درجه‌ای داشتند تا رو در روی سرنشینان عقب قرار گیرند. استفاده از فایبرگلاس در بدنه‌ی رنو اسپس باعث شد تا این خودرو با وجود ارتفاع بالا و ابعاد بزرگ، وزن زیادی نداشته باشد.

برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر 24 مراجعه کنید.

زمانی‌که لی نوبل، طراح و مهندس خودروهای مسابقه‌ای تصمیم به ساخت اولین خودروی سوپر اسپرت خود گرفت، همگان متعجب شدند. این خودرو M10 نام داشت و در زمان خود یکی از سریع‌ترین و بهترین خودروهای اسپرت دو نفره‌ای بود که در انگلستان تولید شده بود. با وجود این،  انتقاداتی نسبت به M10 وارد شده بود و سبب شد تا نوبل محصول دیگری را به نام M12 GTO معرفی کند. 

نوبل M12 GTO از بدنه‌ی فایبرگلاس روی یک شاسی فضایی فولادی استفاده می‌کند و در  این خودرو از موتور V6 تویین توربو ساخت فورد استفاده شده است. مونتاژ نهایی خودرو نیز در آفریقای جنوبی انجام شد. سرانجام نوبل امتیاز این خودرو را به یک شرکت آمریکایی به نام Rossion Automotive واگذار کرد. 

لانچیا استراتوس

سال ساخت: 1973 تا 1978 

سال 1973، لانچیا مدل استراتوس را برای شرکت در مسابقات رالی طراحی کرد. قسمت جلو و عقب این خودروی اسپرت موتورمیانی از فایبرگلاس ساخته شده بودند. لانچیا استراتوس از پیشرانه 2.4 لیتری V6 متعلق به فراری دینو استفاده می‌کرد. طراحی استراتوس را مارچلو گاندینی بر عهده داشت. وی ایده‌ی اولیه‌ی استراتوس را از لانچیا فولویا، یکی از دوستانش گرفت. نتیجه‌ی کار وی، خودرویی به‌نام لانچیا استراتوس زیرو بود که برتونه نیز خود با آن رانندگی کرد.  

کیترهم Seven

سال ساخت: 1973 تاکنون

تمام بدنه‌ی کیترهم Seven از فایبرگلاس ساخته نشده ولی در بخش‌های دماغه و باله‌ها از فایبرگلاس استفاده شده است. استفاده از فایبرگلاس در این خودرو باعث کاهش وزن شد و این مسئله برای رانندگانی که با کیترهم مسابقه‌ داده بودند، بسیار خوشایند بود. کیترهم Seven در ابتدا براساس لوتوس Seven مدل 1957 شکل گرفت ولی از آن زمان تاکنون روی خط تولید باقی مانده و به‌روزرسانی‌های زیادی رو آن انجام گرفته است.

فراری 308 GTB

سال ساخت: 1975 تا 1977

برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر 24 مراجعه کنید.