مدل D تایپ در سال 1954 جای‌گزین C تایپ شد و سال 1954، قهرمانی لمان را به ارمغان آورد. در مجموع، تنها 53 دستگاه D تایپ تولید شد. سال 2016، نسخه‌ای از این خودرو با قیمت 21 میلیون و 780 هزار دلار رکورد گران‌ترین جگوار کلکسیونی جهان را کسب کرد. مدل جاده‌ای D تایپ نیز با کد XKSS به تعداد 25 دستگاه تولید شد که امروزه بیش از یک میلیون دلار ارزش دارد.
دهه‌ی 1960 و ظهور E تایپ
سودآوری جگوار در سال‌های پس از جنگ جهانی دوم، سرمایه‌گذاری در توسعه و تولید محصولات جدید را سرعت بخشید. دهه‌ی 50 میلادی با موفقیت جگوار در فروش همراه شد اما فاقد یک مدل اسپرت عامه‌پسند با قیمت منطقی و عملکرد فنی مسابقه‌ای بود. خودروهای جاده‌ای این شرکت، وزن نسبتا بالایی داشتند و البته همراه‌با تجهیزات لوکس، مناسب رانندگی در پیست محسوب نمی‌شدند.
جگوار E تایپ یا XK-E در سال 1961 رونمایی شد. این خودرو توسط انزو فراری، مالک و مؤسس خودروسازی فراری با عبارت "زیباترین خودرویی که تاکنون ساخته شده است" تحسین شد. طراحی بدنه با الهام از هواپیماهای جنگنده توسط مالکوم سایر (Malcolm Sayer) شکل گرفت تا یکی از بهترین خودروهای آن زمان از نظر مهندسی آیرودینامیک باشد. نسخه‌ی رودستر E تایپ با پیشرانه‌ی 3.8 لیتری 265 اسب‌بخار، تنها 1315 کیلوگرم وزن داشت. مدل 4.2 لیتری این خودرو، با سرعت‌گیری صفر تا 100 کیلومتربرساعت 6.4 ثانیه و نهایت سرعت 240 کیلومتربرساعت، یکی از بهترین خودروهای اسپرت جاده‌ای جهان در زمان خود بود. تا سال 1975، نسخه‌های مختلف جگوار E تایپ سری 1 و 2 و 3 با مجموع تیراژ 74 هزار دستگاه فروخته شدند.
جگوار مارک ایکس (Mark X) به‌عنوان محصولی پرچم‌دار و لوکس در سال 1961 معرفی شد. این محصول حتی با نسخه‌ی پایه و پیشرانه‌ی 3.8 لیتری مشابه E تایپ، نهایت سرعت نزدیک به 200 کیلومتربرساعت فراهم می‌کرد. قیمت نهایی جگوار مارک ایکس، تقریبا نصف محصولات رولزرویس بود؛ اما چندان مورد توجه بازار جهانی قرار نگرفت. تولید این خودرو طی 9 سال به مجموع فروش 24 هزار دستگاه رسید تا جگوار حضور در کلاس سوپرلوکس و سدان‌های پهن‌پکر را کناربگذارد. طراحی مارک ایکس و خصوصا نمای چراغ‌های جلو، زبان طراحی جگوار در دهه‌های بعد را پایه‌گذاری کرد.
اتحاد ناموفق جگوار با بریتیش موتور
اواسط دهه‌ی 60 میلادی با ادغام شرکت‌های خودروسازی انگلیسی همراه بود. در شرایطی که جگوار فروش بسیار خوبی در داخل و خارج از کشور داشت، ویلیام لیونز به فروش سهام خود رضایت داد. این تصمیم زمانی گرفته شد که بنیان‌گذار جگوار، 64 سال داشت و علاوه‌بر کهولت به دلیل فقدان وارث نگران آینده‌ی شرکت بود. سرانجام طی یک کنفرانس خبری، جگوار زیرمجموعه‌ی گروه صنعتی بریتیش موتور (BMC) اعلام شد. چند ماه بعد، بریتیش موتور نیز به هولدینگ ارتقاء یافت و BMH نام گرفت.
سال 1968، اتفاقی بزرگ و تاریخ‌ساز خودروسازی انگلستان را تغییر داد. شرکت‌های بریتیش موتور، لیلاند، آستین موریس و استاندارد تریومف، متحد شدند تا بریتیش لیلاند (BLMC) ظهور کند. این رویداد، بخش اصلی مدیریت شرکت‌های خودروسازی انگلستان ره در اختیار دولت بریتانیا قرار داد که البته نتیجه‌ای نامطلوب در پی داشت.
برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر 24 مراجعه کنید.