ماشین های خارجی

گران‌ترین نمونه‌ی کلکسیونی از جگوار، یک دستگاه D تایپ ساخت 1953 است که در سال 2016 با قیمت 21 میلیون و 780 هزار دلار فروخته شد. این خودرو، برنده‌ی مسابقه‌ی لمان 24 ساعته 1956 بود و به دلیل نگه‌داری در بهترین شرایط با 2 مالک طی 63 سال، شهرت یافت.

جگوار از پیش‌گامان ساخت خودروهای برقی مدرن در دنیا محسوب می‌شود. این شرکت، سرمایه‌گذاری گسترده‌ای بر تولید مدل‌های الکتریکی و هیبریدی داشته است. آی‌پیس (I-PAce) اولین کراس‌اور تمام‌برقی اروپا، سال 2018 رونمایی شد و جوایز متعدد، از جمله بهترین خودروی دنیا، برترین طراحی بدنه و رتبه‌ی ممتاز وسایل نقلیه‌ی دوست‌دار محیط زیست سال 2019 را کسب کرد. از سال 2021، تمامی محصولات ساخت جگوار، با نسخه‌ی هیبریدی نیز تولید خواهند شد.

بین سال‌های 2000 تا 2004، زمانی‌که جگوار تحت مالکیت فورد اداره می‌شد، حضوری کوتاه‌مدت در فرمول یک جهانی داشت. افراد مشهوری مثل نیکی لائودا به اداره‌ی تیم جگوار ریسینگ کمک کردند؛ اما رانندگان آن طی 84 مسابقه فقط 2 بار روی سکوی سوم ایستادند. خودروهای فرمول یک جگوار از پیشرانه و تجهیزات فنی ساخت کازورث (Cosworth) استفاده می‌کردند و عملا ارتباطی با مهندسی شرکت خودروسازی جگوار نداشتند. در نهایت، امتیاز و حق مالکیت تیم فرمول یک جگوار به ردبول فروخته شد.

امروزه جگوار حضوری فعال در مسابقات فرمول ای (Formula E) دارد و با همکاری پاناسونیک، رقیب آئودی، بی‌ام‌و، دی‌اس (DS) و نیسان محسوب می‌شود. البته جگوار، مدعی قهرمانی در فرمول ای نیست و طی سال‌های گذشته، نتایجی متوسط داشته است.

جگوار از نوعی چرم طبیعی در محصولات خود استفاده می‌کند که حاصل گاوهای پرورش‌یافته در شرایط ویژه هستند. مدیران شرکت سازنده ادعا می‌کنند، هیچ‌نوع حشره در محیط دامپروری جگوار وجود ندارد و صرفا گاوهای جوان با پوست صاف و عاری از چروک‌های بارداری، برای تولید چرم استفاده می‌شوند. البته این پوشش گران‌قیمت به‌عنوان آپشن اضافی به انتخاب خریدار روی خودروهای خاص جگوار ارائه می‌شود.

برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر 24 مراجعه کنید.

سابقه‌ی انگلستان در خودروسازی، فراتر از یک قرن است. هرچند که بسیاری از محصولات مشهور ساخت برندهای بریتانیایی، عموما گران‌قیمت و مختص ثروتمندان محسوب می‌شوند؛ می‌توان نمونه‌هایی مقرون‌به‌صرفه و البته باکیفیت نیز در این کشور پیدا کرد. مثلث خودروسازان لوکس انگلیسی، رولزرویس، بنتلی و استون مارتین را شامل می‌شود که همگی محصولاتی با قیمت بیش از 100 هزار دلار عرضه می‌کنند. در عوض، برای افرادی با بودجه‌ی پایین‌تر هم، تولیدکننده‌ای اصیل و صاحب‌سبک در بریتانیا وجود دارد.

جگوار نمونه‌ای از یک برند خودروساز انگلیسی با ترکیبی از مدل‌های لوکس و اسپرت است که البته، چندان گران‌قیمت و دور از دسترس بازار جهانی محسوب نمی‌شود. این شرکت هم مشابه بسیاری دیگر تولیدکننده‌های خودرو در انگلستان، کار خود را با محصولاتی مختص ثروتمندان و بازار داخلی شروع کرد؛ اما در دهه‌های بعد، توجه ویژه‌ای به مدل‌های اسپرت عامه‌پسند و خوش‌قیمت نشان داد. امروزه، انواع خودروهای دودر کوپه‌، سدان، کراس‌اور و حتی تمام‌برقی در سبد جگوار وجود دارند؛ ضمن اینکه علاوه‌بر کشور اصلی در بازار چین، کره‌جنوبی و امریکا نیز پرتقاضا هستند.

مهم‌ترین ویژگی‌های جگوار؛ از گذشته تاکنون

حدود 100 سال پیش، یک کارگاه کوچک ساخت اتاقک موتورسیکلت توسط ویلیامز لیون در کاونتری انگلستان بنیان نهاده شد و سال 1935، خودروسازی جگوار نام گرفت. این شرکت هم مشابه دیگر برندهای بریتانیایی، بارها توسط گروه‌های تجاری یا سرمایه‌دارهای حقیقی متنوع مدیریت شد. در نهایت، جگوار به گروه خودروسازی تاتاموتورز هند فروخته شد تا امروزه عضوی از گروه جگوار و لندرور باشد.

جگوار به فناوری‌های نوین، طراحی مدرن و حفاظت از محیط زیست اهمیت می‌دهد. امروزه تمامی تولیدات این شرکت، آزمون‌های پیچیده‌ی آلایندگی را پبش‌از عرضه‌ی عمومی می‌گذرانند. همچنین، آزمایش فنی خودروها در شرایط سخت آب و هوایی کشورهای مختلف دنیا انجام می‌شود. مدیران شرکت ادعا می‌کنند؛ محصولات مدرن جگوار برای استفاده در دمای منفی 40 درجه سانتیگراد و مثبت 50 درجه، ساخته شده‌اند. حتی انتقال خودروهای این شرکت از کارخانه تا محل تحویل مشتری، با دقت بسیار بالا انجام می‌شود. جگوار، از نظر کیفیت عالی رنگ‌آمیزی بدنه و کنترل نفوذ صدا به داخل کابین نیز، مشهور است.

استون مارتین و جگوار، سازنده‌ی مشهورترین خودروهای دیده شده در سری فیلم‌های جیمز باند هستند. به‌عنوان مثال، جگوار XKR در فیلم  "روزی دیگر بمیر" (Die another day) با جایگاه نمایشی مسلسل و خروجی شلیک موشک در بدنه، تولید شد که امروزه زینت‌بخش موزه‌ی ملی خودروهای انگلستان در بیلیو (Beaulieu) است.

گران‌ترین نمونه‌ی کلکسیونی از جگوار، یک دستگاه D تایپ ساخت 1953 است که در سال 2016 با قیمت 21 میلیون و 780 هزار دلار فروخته شد. این خودرو، برنده‌ی مسابقه‌ی لمان 24 ساعته 1956 بود و به دلیل نگه‌داری در بهترین شرایط با 2 مالک طی 63 سال، شهرت یافت.

برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر 24 مراجعه کنید.

بازگشت دوباره‌ی تویوتا سوپرا پس از سال‌ها نه‌تنها برای طرفداران این خودرو جذابیت زیادی دارد بلکه برای تیونرها نیز بسیار قابل‌توجه است. به یاد این محبوبیت زیاد سوپرا در بین تیونرها، نسخه‌ای از این خودرو با نام Heritage Edition در SEMA رونمایی شد.

این مدل به‌عنوان یک خودروی 500 اسب بخاری توسط تویوتا رونمایی شده است. تویوتا در تولید این نسخه با شرکت‌ Precision Turbo and Engine همکاری کرده تا توربوشارژهایی با 18 درصد قدرت بیشتر را روی پیشرانه‌ی 3 لیتری 6 سیلندر سوپرا نصب کنند. در مرحله‌ی بعدی ورودی‌ هوای اختصاصی، اگزوز 3 اینچی و ECU تیونینگ‌شده‌ نیز روی پیشرانه نصب شده‌اند.

قسمت‌های دیگری که در این خودرو جلب توجه می‌کنند کیت بدنه‌ی جدید و باله‌ی عقب کلاسیک هستند. اما جالب‌ترین نکته چراغ‌های جلو و عقب هستند که در طراحی آن‌ها از نسل چهارم سوپرا که به نوعی محبوب‌ترین نسل این خودرو محسوب می‌شود، الهام گرفته شده است. در ساخت چراغ‌های عقب این مدل از لنزهای ساخته شده با دستگاه CNC استفاده شده است.

اسپیلیتر جلو و باله‌ی عقب این خودرو توسط Motorsports Technical Center و LG Motorsports تولید شده‌اند و دیفیوزر بزرگ عقب نیز که خروجی‌ مرکزی اگزوز به‌صورت یکپارچه درون آن قرار گرفته‌اند، ساخت مشترک MTC و Cripworks هستند. تغییراتی جزئی در گلگیرها دیده می‌شود و در نهایت باید به رنگ قرمز بدنه اشاره کرد.

گلگیر پهن این مدل پذیرای رینگ‌های 19 اینچی HRE است. روی این رینگ‌ها تایرهای تویو پروکسس R888R با ابعاد 305/30 R19 در عقب و 295/30 R19 در جلو نصب شده‌اند. درون این رینگ‌های زیبا نیز دیسک‌های ترمز بزرگ با کالیپر یک تکه‌ی برمبو که در جلو از نوع شش پیستون و در عقب از نوع چهار پیستون است دیده می‌شوند. در بخش سیستم تعلیق از کمک فنرهای تنظیم‌شونده‌ی TEIN استفاده شده است. تویوتا سوپرا Heritage Edition را باید در زمره‌ی جذاب‌ترین خودروهای مفهومی نمایشگاه SEMA به حساب آورد.

سوپرای دومی که در نمایشگاه جلب توجه می‌کند Performance Line نام دارد. نام این مدل تاحدودی آشنا است چون تویوتا ماه فوریه آن را در نمایشگاه خودروی اوساکا رونمایی کرده بود. نمایشگاه خودروی اوساکا را باید معادل ژاپنی نمایشگاه SEMA دانست که روی خودروهای ژاپنی تمرکز دارد. تویوتا سوپرا پرفورمنس لاین توسط واحد TCD تویوتا ساخته شده است. کیت آیرودینامیکی این خودرو از جنس فیبر کربن بوده و با اسپویلر جلو و بالچه‌ی عقب، ظاهری تهاجمی و اسپرت را برای این خودروی کوپه به ارمغان می‌آورد. در نمای جانبی نیز شاهد رکاب جدیدی هستیم که نیروی رو به پایین بیشتری تولید می‌کند. مسیرهای هوای جانبی این خودرو از روی درها ادامه پیدا کرده تا جریان هوا را به بهترین نحو بهبود ببخشد.

با حرکت به سمت عقب تویوتا سوپرا پرفورمنس لاین متوجه سپر جدید فیبر کربنی خواهید شد که طراحی آیرودینامیکی دارد و سیستم اگزوز سفارشی را درون خود جای داده است. این سیستم اگزوز ساخت HKS بوده و خروجی‌های آن قطر بیشتری دارند. تغییرات ظاهری این مدل در انتها به رینگ‌های جدید 19 اینچی ختم می‌شود که به روش فورج تولید شده‌اند. این رینگ‌های مشکی رنگ وزن کم‌تری در مقایسه با رینگ‌های استاندارد سوپرا دارند و روی آن‌ها تایرهای میشلن پایلوت سوپر اسپرت 4S قرار گرفته است.

درون کابین سوپرا پرفورمنس لاین صندلی‌های اسپرت Bride نصب شده که در پیست مسابقه حمایت بهتری از بدن سرنشینان به عمل می‌آورند. سوپرا پرفورمنس لاین هیچ تغییری در بخش پیشرانه تجربه نکرده و روی آن همان پیشرانه‌ی 3 لیتری 6 سیلندر 335 اسب بخاری بی‌ام‌و با گشتاور 495 نیوتن‌متر دیده می‌شود.

خودروی سوم هم تویوتا سوپرای GR HyperBoost است که با موتور 750 اسب بخاری در SEMA حضور پیدا کرده است. راتلج وود، تحلیلگر نسکار و مجری سابق برنامه‌ی تاپ گیر آمریکا یکی از عاشقان تویوتا سوپرا است و به همین دلیل تویوتا از وی خواست تا نسخه‌ای از سوپرا را برای نمایشگاه آماده کند. نتیجه‌ی این کار خودرویی از آب درآمد که 750 اسب‌بخار قدرت دارد.

کیت بدنه‌ی فیبر کربنی این خودرو شامل 20 قسمت بوده و عرض بیشتری هم به این خودروی کوپه داده است. بیشتر این افزایش پهنا در بخش عقب خودرو دیده می‌شود. به‌گفته‌ی تویوتا، این کیت بدنه‌ی 20 تکه‌ی فیبر کربنی به گونه‌ای طراحی شده است که به‌سادگی می‌توان آن را مثل نمونه‌ی کارخانه‌ای نصب کرد. سقف فلزی سوپرا نیز در این مدل با یک نمونه‌ی فیبر کربنی جایگزین شده تا وزن خودرو کاهش پیدا کند.

رینگ‌های این مدل نیز سفارشی هستند. رینگ‌های 20 اینچی سه تکه ساخت Lightspeed Racing بوده و از جنس فیبر کربن هستند. روی این رینگ‌ها تایرهای کنتیننتال مدل ExrtemeContact Sport قرار گرفته‌اند. برای بهبود فرمان‌پذیری و کاهش ارتفاع نیز از کمک فنرهای KW Automotive V3 از نوع تنظیم‌شونده استفاده شده است. تیونینگ پیشرانه‌ی 3 لیتری 6 سیلندر خطی سوپرا به عهده‌ی شرکت LL17 Motorsport گذاشته شده است. این تیونر با نصب سیستم اگزوز اختصاصی و برخی تغییرات دیگر قدرت پیشرانه را به 750 اسب‌بخار می‌رساند. سیستم اگزوز این خودرو کاملا از جنس تیتانیوم ساخته شده است.

برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر 24 مراجعه کنید.

عبور باد از میان موها و حس جریان هوای اطراف باعث می‌شود لذت جاده و مناظر دوچندان شود. این حس خوشایند تنها یکی از مزایای هیجان‌انگیز نشستن در یک خودروی کانورتیبل (روباز یا سقف جمع‌شونده) است. خودروی کانورتیبل ظاهری جذاب و اغلب جوان‌پسند دارد که به‌لطف سقف متحرک می‌تواند تجربه‌های هیجان‌انگیزتری نسبت به خودروهای معمولی رقم بزند. در این مقاله با نگاهی دقیق به مکانیزم عملکرد سقف‌های کانورتیبل با ویژگی‌های طراحی و جزئیات مهندسی آن‌ها آشنا می‌شویم.

ساختار

طراحی یک خودروی روباز به‌سادگی بریدن سقف و نصب پارچه‌ای تاشو نیست. حقیقت این است که سقف در یک خودروی معمولی برای تأمین امنیت و استحکام ساختار شاسی خودرو حیاتی است. در حالت استاندارد سقف مانع پیچش و خم‌شدن خودرو می‌شود و طراحی خودرویی بدون سقف مانند طراحی یک پل معلق بدون استفاده از کابل است. خودروی بدون سقفی که از لحاظ ساختاری استحکام کافی نداشته باشد، پیچ‌وتاب می‌خورد و درنتیجه فرمان‌پذیری ضعیفی دارد. برای مثال هنگام عبور از روی سرعت‌گیر (خصوصا در صورت عبور قطری و مورب) بدنه‌ی خودرو به‌طور کاملا ملموس دچار پیچش خواهد شد.

برای حل این معضل، ساختار یک خودروی کانورتیبل باید به‌طور قابل‌توجهی استحکام یابد و بدنه‌ی خودرو باید با سازه‌های سنگین تقویت شود که همین امر باعث می‌شود اغلب خودروهای کانورتیبل نسبت به نسخه‌های استاندارد سنگین‌تر باشند.

آیرودینامیک

به‌طور معمول خودروهای کانورتیبل در حالتی که سقفشان جمع شده است، نسبت به نسخه‌های استاندارد، ویژگی‌های آیرودینامیکی ضعیف‌تری دارند. وجود یک سقف کشیده باعث می‌شود، هوا به‌صورت جریان آرام در اطراف خودرو جریان یابد و درنتیجه ضریب درگ کاهش می‌یابد. با این حال، با پرداختن به جزئیات مهندسی می‌توان خودرویی روباز ساخت که در حالت بدون سقف نیز از لحاظ آیرودینامیکی مناسب باشد.

یکی از این جزئیات، استفاده از شیشه‌ای کوچک در عقب پشت‌سری‌های صندلی است. شاید به‌صورت تصادفی خودروهای کانورتیبلی را دیده باشید که موهای سرنشینانش به سمت جلو (خلاف جهت حرکت خودرو و وزش باد) حرکت می‌کند. دلیل این است که جریان هوا باسرعت از روی شیشه‌ی جلو عبور می‌کند و در برخورد با جریان آرام هوای داخل کابین بخشی از آن سرعت خود را از دست می‌دهد. با ازدست‌دادن سرعت این جریان آشفته شده و یک طوفان افقی کوچک ایجاد می‌کند که در کابین خودرو به حرکت درمی‌آید و آن صحنه‌ی عجیب را رقم می‌زند. تعبیه‌ی یک شیشه‌ی کوچک در قسمت عقب راه نفوذ هوای آشفته به درون کابین را سد می‌کند و درنتیجه کابین ساکت‌تر و سرنشینان آسایش بیشتری خواهند داشت. به‌علاوه، خودرو از لحاظ آیرودینامیکی عملکرد بهتری خواهد داشت. برای نمونه لکسوس SC430 در حالت سقف بسته و سقف باز تقریبا ویژگی‌های آیرودینامیکی یکسانی دارد.

سقف پارچه‌ای یا نرم

هوندا S2000 رودستر نمونه‌ای از یک خودروی روباز معمولی است. سقف کانورتیبل این خودرو نیمه‌خودکار است؛ به این معنی که برای باز و بسته کردن آن راننده باید گیره‌های تعبیه‌شده روی شیشه‌ی جلو را باز و بسته کند و سپس با فشردن یک دکمه سقف پارچه‌ای به‌آرامی باز می‌شود. در صورتی که شیشه‌های خودرو بالا باشند، قبل از بازشدن سقف ابتدا شیشه‌ها به‌طور خودکار پایین رفته سپس فرایند بازشدن سقف آغاز می‌شود. سقف پارچه‌ای به‌واسطه‌ی یک مکانیزم جمع‌کننده تا می‌شود و در صندوق عقب قرار می‌گیرد.

در هوندا S2000 دو موتور الکتریکی در دو طرف پایه‌های سقف وظیفه‌ی به‌کارانداختن مکانیزم جمع‌کننده را برعهده دارند. اتصال موتورها با سازه‌ی سقف از طریق یک جفت چرخ‌دنده و میله‌ی واسط صورت می‌گیرد. مسیر حرکت و محل قرارگیری سازه در هر لحظه به‌طور دقیق توسط سازه‌ی سقف تعیین می‌شود. اتصالی قیچی شکل که توسط اتصال بازوهای فلزی توسط پین ساخته شده، با باز و بسته‌شدن خود سقف پارچه‌ای را باز یا تا می‌کند. به‌محض باز شدن سقف گیره‌های تعبیه‌شده روی شیشه‌ی جلو محکم شده و کل سازه را محکم می‌کند. جنس شیشه‌ی عقب در خودروهای کانورتیبل مختلف تفاوت دارد؛ برای مثال در هوندا S2000 شیشه‌ی عقب از جنس پلاستیک شفاف است و برای کاهش حجم سقف هنگام باز شدن این پلاستیک نیز تا می‌شود. در خودروهای مدرن‌تر امروزی شیشه‌ی عقب دیگر از جنس پلاستیک ساخته نمی‌شود و البته قابل تاشدن نیست.

سقف فلزی

لکسوس SC430 یک خودروی کانورتیبل مجهز به سقف فلزی است. کابین این خودرو در حالت عادی ساکت است و ساختار مستحکم خودرو کاملا حس می‌شود. به‌محض فشردن یک دکمه سقف خودرو باز شده و سطح دیگری از لذت سواری به سرنشینان منتقل خواهد شد. سقف این خودرو هنگام باز شدن به دو نیمه تقسیم می‌شود و در نهایت در قسمت عقب خودرو درون محفظه‌ای مشترک با صندوق عقب جای می‌گیرد. درست مانند هوندا S2000 در این خودرو نیز ابتدا شیشه‌ها پایین می‌رود، سپس فرایند باز شدن سقف آغاز می‌شود. پس از پایین‌رفتن شیشه‌ها در صندوق عقب از قسمت انتها (نزدیک به ستون‌های انتهایی سقف) بالا می‌آید، سپس سقف به دو نیمه تقسیم شده و جمع می‌شود. با قرارگرفتن سقف درون محفظه‌ی پیش‌بینی‌شده در صندوق عقب بسته می‌شود. نکته‌ی قابل‌توجه در مورد این خودرو قابلیت استفاده از صندوق عقب با وجود فضای کم موجود پس از قرارگیری سقف در آن است.

باتوجه به اینکه مکانیزم سقف کانورتیبل این خودرو کاملا خودکار عمل می‌کند، در مقایسه با هوندا S2000 و خودروهای قدیمی‌تر پیچیدگی‌های فنی بیشتری دارد. برای مثال باتوجه به اینکه گیره‌های مختلفی باید به‌طور خودکار باز و بسته شوند، عملگرها و موتورهای هیدرولیکی و الکتریکی مختلفی در این خودرو تعبیه شده، اما در نهایت اساس مکانیزم اصلی برای باز و بسته‌کردن سقف مشابه هوندا S2000 است.

برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر 24 مراجعه کنید.

روی کنسول مرکزی ماهیندرا تعداد زیادی کلید وجود دارد و پس از مدتی به‌خوبی به‌جای آن‌ها عادت خواهید کرد. نمایشگر 7 اینچی نصب‌شده در بالای داشبورد نیز به مقداری فرورفته است تا دربرابر تابش آفتاب محافظت شود و وضوح آن بهتر باشد. از امکانات این نمایشگر نیز باید به اندرویداتو و اپل‌‌کارپلی و سیستم رهیاب ماهواره‌ای اشاره کرد. فضایی کاربردی در بخش جلو اهرم تعویض دنده وجود دارد و دو جا لیوانی نیز در عقب آن نصب شده‌اند. فضاهای پنل درها کمی کوچک است؛ ولی درعوض در بالای نمایشگر روی داشبورد نیز فضای دیگری تعبیه شده است. درمقابل سرنشین جلو و داشبورد نیز دو محفظه‌ وجود دارد. 

با رفتن به ردیف دوم صندلی‌ها، متوجه فضای درخورتوجهی در این بخش خواهید شد. فضای پا نیز خیلی زیاد نیست؛ ولی کاملا کافی و راضی‌کننده است. شاید تنها هنگام نصب صندلی‌های کودک بزرگ در این خودرو کمی مشکل ایجاد شود. یکی دیگر از ویژگی‌های کابین ماهیندرا وجود خروجی‌های سیستم تهویه برای سرنشینان ردیف دوم و سوم است. شاید ردیف دوم ماهیندرا XUV500 خیلی جادار نباشد؛ ولی در کمال تعجب ردیف سوم فضای خیلی خوبی دارد؛ به‌طوری‌که حتی فرد بزرگ‌سال نیز به‌راحتی در ردیف سوم می‌تواند بنشیند. بدین‌ترتیب، برای نوجوانان و کودکان فضای خیلی خوبی در ردیف سوم وجود دارد. ماهیندرا XUV500 به‌عنوان خودرویی هفت‌نفره درمجوع فضای زیادی در کابین ارائه می‌دهد؛ به‌طوری‌که ردیف سوم آن را حتی از نیسان پاترول نیز می‌توان بهتر دانست. 

صندلی‌های تمامی سه ردیف ایزوفیکس هستند و به‌راحتی می‌توان صندلی مخصوص کودک را روی آن‌ها نصب کرد. برای تأمین ایمنی نیز 6 عدد ایربگ وجود دارد؛ ولی ردیف سوم را پوشش نمی‌دهند و این را باید نکته‌ای منفی دانست. هنگامی‌که سه ردیف صندلی در جای خود هستند، 92 لیتر فضای صندوق وجود دارد؛ ولی با تاکردن صندلی‌های ردیف سوم، فضایی به بزرگی 702 لیتر دراختیار قرار خواهد گرفت. در بخش فرمان‌پذیری، کراس‌اور بزرگ ماهیندرا جزو بهترین خودروها نیست و در پیچ‌ها، مقداری چرخش بدنه وجود دارد. باید در نظر داشته باشید ماهیندرا XUV500 خودرو هفت‌نفره‌ی ارزان‌قیمتی است نه خودرو اسپرت. عملکرد سیستم تعلیق نیز رضایت‌بخش است و به‌خوبی می‌تواند دست‌اندازهای کوچک را جذب کند. 

 از رقبای این خودرو در بازار خودروهای هفت‌نفره می‌توان به میتسوبیشی اوتلندر ES و نیسان ایکس تریل ST اشاره کرد. گرچه رقبای ماهیندرا برتری‌هایی ازنظر کیفیت و عملکرد فنی دارند، ماهیندرا در بازار روی ضمانت شرکتی و فضای جادار XUV500 حساب زیادی باز کرده است.