ماشین های خارجی

قرن 21؛ واگذاری جگوار به سرمایه‌داران هندی

تاتاموتوز باقدمتی نزدیک به 75 سال در صنعت خودروسازی هندوستان فعالیت می‌کند. این گروه صنعتی، در سال 2008 موفقیت به خرید سهام شرکت‌های جگوار و لندرور از فورد طی معامله‌ای به ارزش 2/2 میلیارد دلار شد. تاتاموتورز در سال 2013، اتحاد جگوار و لندرور را به اطلاع رسانه‌ها رساند تا مخارج تولید و توسعه‌ی مهندسی در این شرکت‌ها را کاهش دهد.

تولید سوپراسپرت C-X75، اولین پروژه‌ای بلندپروازانه جگوار با سرمایه‌گذاری سنگین تاتاموتورز بود که به شکل یک مدل مفهومی در سال 2010 رونمایی شد. این خودرو، با همکاری تیم فرمول یک ویلیامز در نمایشگاه پاریس مورد تحسین قرار گرفت. قرار بود محصول نهایی با پیشرانه‌ی هیبریدی تولید شود تا همراه قدرت نزدیک به 900 اسب‌بخار حاصل از ترکیب موتورهای بنزینی و برقی، سرعت‌گیری صفر تا 100 کیلومتربرساعت زیر 3 ثانیه و نهایت سرعت 320 کیلومتربرساعت فراهم کند. نسخه‌ی تولیدی C-X75 برای رانندگی تمام‌الکتریکی تا مسافت 50 کیلومتر و تیراژ تولید محدود به 250 دستگاه آماده می‌شد اما به صلاحدید مدیران جگوار و تاتاموتورز از برنامه‌ی تولید خارج شد. از نظر کارشناسان شرکت، سال‌های 2010 به دلیل هم‌زمانی با بحران در اقتصاد جهانی، مناسب تولید یک محصول با قیمت نهایی بیش از یک میلیون دلار نبود.

تحول در طراحی جگوار با حضور یان کالوم

در سال 1999 و زمانی‌که جگوار تحت مالکیت فورد اداره می‌شد؛ یان کالوم به سمت مدیر طراحی جگوار رسید. او متولد 1954 اسکاتلند است و در سن 14 سالگی به‌عنوان کارآموز وارد جگوار شد. کالوم بعد از تحصیل در مدرسه هنر گلاسکو، از رویال کالج لندن مدرک کارشناسی ارشد طراحی خود گرفت. او در سن 25 سالگی به خدمت فورد درآمد و زیر نظر پیتر هاربوری تا سال 1990، مدل‌هایی از فورد فیستا و اسکورت را طراحی کرد. کالوم تا سال 1999، عضو اصلی در طراحی خودروهایی بسیار مشهور مثل نیسان R390، استون مارتین DB7 و محصولات DWR بود.

یان کالوم از ابتدای قرن 21 در راس دپارتمان طراحی جگوار قرار گرفت. حتی با تغییر مالکیت این برند از فورد امریکا به تاتاموتورز هندوستان، کالوم 65 ساله همچنان در سمت خود باقی‌ مانده و فعالیت می‌کند. تمامی خودروهای مدرن جگوار که از سال 2006 تاکنون رونمایی شده‌اند؛ حاصل کار یان کالوم محسوب می‌شوند. او پس از معرفی کراس‌اورهای F پیس و آی پیس، بیش از هر طراح خودروی دیگری در دنیا، موفق به کسب جوایز معتبر شده است.

برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر 24 مراجعه کنید.

چند ماه پیش از رونمایی ابرخودروی افسانه‌ای مک‌لارن F1، جگوار XJ220 معرفی شد. بسیاری از علاقه‌مندان خودرو، محصول جگوار را نخستین ابرخودروی مدرن می‌دانند. هرچند که XJ220، بعد از بوگاتی EB110 با قدرت و شتاب پایین‌تر تولید شد؛ اما به جهت ثبت رکورد جهانی سرعت، شهرت بیشتری پیدا کرد. ابرخودروی جگوار با رسیدن به 341/7 کیلومتربرساعت و زمان 7 دقیقه و 46/36 ثانیه در نوربرگ‌رینگ، رسما سریع‌ترین خودروی جاده‌ی دنیا در سال 1991 بود. مدل مفهومی XJ220 در سال 1988 رونمایی شد و 1500 نفر برای پیش‌خرید آن، مبلغ 50 هزار پوند (حدود 66 هزار دلار) پرداختند. در نهایت تا سال 1994، تعداد 275 دستگاه XJ220 با میانگین قیمت 600 هزار دلار تحویل خریدارن شد.

جگوار XK8 در سال 1996، خودرویی جای‌گزین XJ-S بود. این محصول با پیشرانه‌های متنوع، سرعت‌گیری صفر تا 100 کیلومتربرساعت 5.5 تا 7 ثانیه فراهم می‌کرد که برای یک خودروی اسپرت دهه‌ی 90 میلادی راضی کننده محسوب می‌شد. مجموع تیراژ تولید XK8 و XKR تا سال 2005، به 90 هزار دستگاه رسید. نسخه‌ای از این خودرو در فیلم "جیمز باند؛ روز دیگر بمیر" با بازی پیرز برازنان (Pierce Brosnan) حضور داشت.

مشابه دهه‌ی 80 میلادی، تولید خودروهای سدان سری XJ توسط جگوار ادامه یافت. یکی از نتایج سرمایه‌گذاری 200 میلیون پوندی فورد در جگوار، طراحی X300 بود. تولید این خودرو تنها 4 سال ادامه داشت و به مجموع فروش 90 هزار دستگاه رسید. مدل بعدی با کد X308 بین سال‌های 1997 تا 2002، مجموع تولید 126 هزار دستگاه داشت. این خودروها، از پیشرانه‌های 3/2 و 4 لیتری جگوار در کنار جعبه‌دنده‌های ساخت ZF و مرسدس بنز آلمان استفاده می‌کردند.

برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر 24 مراجعه کنید.

دهه‌ی 1980؛ تحول با جان ایگان

در سال 1984، مدیران هولدینگ بریتیش موتور تصمیم به جداسازی شرکت‌های زیرمجموعه‌ی خود کردند. با این شرایط، جگوار موقتا مستقل از دیگر خودروسازان بریتانیا اداره شد. جان ایگان (John Egan) با نشستن روی صندلی مدیر عاملی جگوار در سال 1980، بسیاری از مشکلات مالی و تجاری شرکت را رفع کرد. طی سال‌های بعد، حدود 10 هزار نفر شامل 30 درصد از کل پرسنل جگوار تعدیل شدند تا بهره‌وری کارخانه افزایش یابد.

تنها محصولات جگوار در سال‌های دهه‌ی 80 میلادی، نسخه‌های مختلف XJ-S و XJ6 و XJ12 بودند. این زمان، فرصتی برای جگوار بود تا حضور خود در مسابقات سرعت را تقویت کند. سری خودرهای XJR، بین سال‌های 1983 تا 1995 در 14 مدل تولید شدند تا وارد رقابت‌های جهانی ایمسا و کلاس WSC یا World Sportscar Championship شوند. تولید مدل‌های XJR، مقدمه‌ای بر عرضه‌ی ابرخودروهای جگوار در دهه‌ی 90 میلادی شد.

دهه‌ی 1990 و مالکیت فورد

سال 1989، خودروسازی فورد رسما نسبت به خرید سهام جگوار ابراز تمایل کرد. در نهایت، واگذاری جگوار، لندرور و استون مارتین به فورد طی سال‌های بعد انجام شد؛ اما از نظر تجاری و فنی، چندان ثمربخش نبود. فروش و سودآوری جگوار تحت مدیریت فورد، به‌شدت کاهش یافت.

حضور جگوار در مسابقات سرعت با مدل‌های مختلف XJR، حاصل همکاری مهندسان این شرکت با تیم مسابقه‌ای تام ویلکینسون (TWR) بود. این شرایط، تنها به رقابت‌های اتومبیل‌رانی محدود نشد و سال 1990، با معرفی یک سوپراسپرت مدرن، به بازار خودروهای جاده‌ای رسید. جگوار XJR-15، یک مدل 2‌نفره شبیه به ابرخودروهای امروزی بود که توسط پیتر استیونس طراحی شد. این محصول، اولین خودروی دنیا با بدننه‌ی تمام فیبرکربن بود و تنها 1050 کیلوگرم وزن داشت. جگوار XJR-15، با پیشرانه‌ی 12 سیلندر 6 لیتری، قدرت 450 اسب‌بخار و گشتاور 570 نیوتن‌متر فراهم می‌کرد، درحالی‌که سرعت‌گیری صفر تا 100 کیلومتربرساعت 3.9 ثانیه و نهایت سرعت 307 کیلومتر داشت. تنها 50 دستگاه جگوار XJR-15 ساخته شد که هرکدام در زمان تولید با قیمت 660 هزار دلار، یکی از گران‌ترین خودروهای دنیا بوند.

برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر 24 مراجعه کنید.

دهه‌ی 1970 و آغاز بحران اقتصادی

تصمیم به ادغام شرکت‌های مختلفی خودروسازی انگلیس، استقلال آن‌ها در تولید محصولات و توسعه‌ی تجاری را محدود کرد. قراربود پلتفرم مدل‌های مختلف و پیشرانه‌های متنوع بین برندها به اشتراک گذاشته شود؛ اما این شرایط، سرمایه‌گذاری شرکت‌ها در بهبود فنی و پیشرفت مهندسی را کند کرد. از سویی دیگر، بحران جهانی اقتصاد در دهه‌ی 70 میلادی که پس‌ از رشد قیمت نفت شکل گرفته بود؛ تقاضا برای خودروهای گران‌قیمت و پرمصرف انگلیسی را کاهش داد.

یکی از موفق‌ترین محصولات جگوار، در سال 1968 رونمایی شد. سدان لوکس XJ6، محصولی نیمه‌لوکس و قابل رقابت با مرسدس بنز کلاس S بود که در دهه‌ی 70 میلادی به شهرت رسید. جگوار XJ6 و XJ12 با تکیه بر نسل اول 15 سال روی خط تولید باقی‌ماند و مجموعا به تعداد 234 هزار دستگاه تولید شد. طراحی این‌ خودرو مشابه مارک ایکس بود و البته، ابعادی کوچک‌تر داشت. XJ12 اولین محصول جگوار بود که مجهز به پیشرانه‌ی 12 سیلندر نیز قابل خرید بود.

دیگر محصول جگوار در دهه‌ی 70 میلادی، XJ-S نام داشت که درواقع، جای‌گزین E تایپ محسوب می‌شد. جگوار XJ-S برای مدتی حدود 22 سال از 1965 تا 1996 روی خط تولید بود و مجموعا بیش از 115 هزار دستگاه فروش داشت. این خودرو 2در چهار نفره، تقریبا در تمامی نسخه‌ها با چهره‌ی ثبات عرضه شد؛ اما پیشرانه‌های متنوع 6 و 12 سیلندر ارائه کرد. جگوار XJ-S درواقع نمونه‌ای بازطراحی شده از E تایپ با چهره‌ای مدرن بود که آیرودینامیک بسیار خوب و ظاهری عامه‌پسند داشت.

برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر 24 مراجعه کنید.

مدل D تایپ در سال 1954 جای‌گزین C تایپ شد و سال 1954، قهرمانی لمان را به ارمغان آورد. در مجموع، تنها 53 دستگاه D تایپ تولید شد. سال 2016، نسخه‌ای از این خودرو با قیمت 21 میلیون و 780 هزار دلار رکورد گران‌ترین جگوار کلکسیونی جهان را کسب کرد. مدل جاده‌ای D تایپ نیز با کد XKSS به تعداد 25 دستگاه تولید شد که امروزه بیش از یک میلیون دلار ارزش دارد.

دهه‌ی 1960 و ظهور E تایپ

سودآوری جگوار در سال‌های پس از جنگ جهانی دوم، سرمایه‌گذاری در توسعه و تولید محصولات جدید را سرعت بخشید. دهه‌ی 50 میلادی با موفقیت جگوار در فروش همراه شد اما فاقد یک مدل اسپرت عامه‌پسند با قیمت منطقی و عملکرد فنی مسابقه‌ای بود. خودروهای جاده‌ای این شرکت، وزن نسبتا بالایی داشتند و البته همراه‌با تجهیزات لوکس، مناسب رانندگی در پیست محسوب نمی‌شدند.

جگوار E تایپ یا XK-E در سال 1961 رونمایی شد. این خودرو توسط انزو فراری، مالک و مؤسس خودروسازی فراری با عبارت "زیباترین خودرویی که تاکنون ساخته شده است" تحسین شد. طراحی بدنه با الهام از هواپیماهای جنگنده توسط مالکوم سایر (Malcolm Sayer) شکل گرفت تا یکی از بهترین خودروهای آن زمان از نظر مهندسی آیرودینامیک باشد. نسخه‌ی رودستر E تایپ با پیشرانه‌ی 3.8 لیتری 265 اسب‌بخار، تنها 1315 کیلوگرم وزن داشت. مدل 4.2 لیتری این خودرو، با سرعت‌گیری صفر تا 100 کیلومتربرساعت 6.4 ثانیه و نهایت سرعت 240 کیلومتربرساعت، یکی از بهترین خودروهای اسپرت جاده‌ای جهان در زمان خود بود. تا سال 1975، نسخه‌های مختلف جگوار E تایپ سری 1 و 2 و 3 با مجموع تیراژ 74 هزار دستگاه فروخته شدند.

جگوار مارک ایکس (Mark X) به‌عنوان محصولی پرچم‌دار و لوکس در سال 1961 معرفی شد. این محصول حتی با نسخه‌ی پایه و پیشرانه‌ی 3.8 لیتری مشابه E تایپ، نهایت سرعت نزدیک به 200 کیلومتربرساعت فراهم می‌کرد. قیمت نهایی جگوار مارک ایکس، تقریبا نصف محصولات رولزرویس بود؛ اما چندان مورد توجه بازار جهانی قرار نگرفت. تولید این خودرو طی 9 سال به مجموع فروش 24 هزار دستگاه رسید تا جگوار حضور در کلاس سوپرلوکس و سدان‌های پهن‌پکر را کناربگذارد. طراحی مارک ایکس و خصوصا نمای چراغ‌های جلو، زبان طراحی جگوار در دهه‌های بعد را پایه‌گذاری کرد.

اتحاد ناموفق جگوار با بریتیش موتور

اواسط دهه‌ی 60 میلادی با ادغام شرکت‌های خودروسازی انگلیسی همراه بود. در شرایطی که جگوار فروش بسیار خوبی در داخل و خارج از کشور داشت، ویلیام لیونز به فروش سهام خود رضایت داد. این تصمیم زمانی گرفته شد که بنیان‌گذار جگوار، 64 سال داشت و علاوه‌بر کهولت به دلیل فقدان وارث نگران آینده‌ی شرکت بود. سرانجام طی یک کنفرانس خبری، جگوار زیرمجموعه‌ی گروه صنعتی بریتیش موتور (BMC) اعلام شد. چند ماه بعد، بریتیش موتور نیز به هولدینگ ارتقاء یافت و BMH نام گرفت.

سال 1968، اتفاقی بزرگ و تاریخ‌ساز خودروسازی انگلستان را تغییر داد. شرکت‌های بریتیش موتور، لیلاند، آستین موریس و استاندارد تریومف، متحد شدند تا بریتیش لیلاند (BLMC) ظهور کند. این رویداد، بخش اصلی مدیریت شرکت‌های خودروسازی انگلستان ره در اختیار دولت بریتانیا قرار داد که البته نتیجه‌ای نامطلوب در پی داشت.

برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر 24 مراجعه کنید.